blisko coraz bliżej

Blisko coraz bliżej, ciężko coraz ciężej. Aktualne warunki nie sprzyjają pisaniu, generalnie nie sprzyjają czemukolwiek. Atmosfera robi się nerwowa i napięta.

Podczas wczorajszej wizyty u lekarza dowiedzieliśmy się, że to już, lada moment. Gotowe mamy wszystko, rodzić będziemy po raz drugi, ale mimo tego komunikat ten wprowadził podwyższony stan nerwowości. Kiedy dzwonię do męża będącego w pracy błyskawicznie odbiera telefon i przerażonym głosem pyta "co tam?". Kiedy nie dzwonię, żeby go nie stresować, dzwoni on i z przerażeniem pyta czy wszystko w porządku, bo nie dzwonię i się martwi. Trudno znaleźć dobre wyjście w tej sytuacji.

Idealnym rozwiązaniem byłoby gdyby amerykańscy naukowcy znaleźli taką metodę, dzięki której można by przewidzieć poród co do godziny. Ciężarna otrzymałaby informację, że urodzi 11 listopada o 16 i na spokojnie zjawiałaby się w szpitalu w wyznaczonym terminie, oczywiście mam na myśli poród naturalny. Rzeczywistość wygląda jednak inaczej, przed nami dwa tygodnie do porodu, co oznacza, że jeszcze 14 razy będę się kładła spać z obawą, że ze snu wyrwą mnie skurcze, że być może 14 razy obudzę się rano stwierdzając, że to jeszcze nie stało się dzisiaj, że mąż odbierze wiele moich telefonów zanim usłyszy: zaczęło się.

Sam poród jest wydarzeniem wielkim i pięknym, aczkolwiek bolesnym i stresującym, a oczekiwanie na to wydarzenie jest czasem nerwowym. Chciałabym, żeby po opublikowaniu tego posta nastąpił kres naszej nerwowości. Żeby następny komunikat brzmiał: rodzimy - nie przeszkadzać!

Drugi poród jest mniej intymny od pierwszego, bo kiedy się zacznie trzeba zapewnić opiekę dziecku pierwszemu, a to uniemożliwia udanie się do szpitala w tajemnicy. Jednak tajemnica to coś, co polecamy rodzącym, daje możliwość przeżycia tego wielkiego wydarzenia w spokoju, bez zbędnych telefonów i przesyłanego niepokoju w postaci pytań: "i jak tam idzie? czemu tak długo? czy wszystko w porządku?" 

Nasz pierwszy poród zaczął się o 7.40, wówczas udaliśmy się do szpitala, skończył się o 19.40, były momenty, że było ciężko i nerwowo, ale dzięki temu, że wcześniej nie wysłaliśmy informacji o porodzie w świat, mogliśmy się skoncentrować na sobie i na działaniu. Nikt nam nie przeszkadzał zbędnymi telefonami, a kiedy tylko córka pojawiła się na świecie szczęśliwy tatuś cały ten świat poinformował o tym fakcie, dając wszystkim radość i oszczędzając niepotrzebnych nerwów. 

Tak więc, w miarę możliwości, zamierzamy ograniczyć wtajemniczone grono do minimum, zamierzamy wyciszyć wszystkie telefony, żeby nie przeszkadzały nam w tej wyjątkowej chwili, kiedy Nasz Syn pojawi się na świecie. A kiedy tylko się pojawi z radością obwieścimy to całemu światu.

A tutaj wizualizacja. Matka i Syn dzieło Ojca w całkowitej całości :)

 Zdjęcie sprzed dwóch tygodni nie oddaje stanu dzisiejszego. Syn na chwilę obecną waży 3500 g, córka w chwili pojawienia się na świecie ważyła 3100 g, różnica widoczna i odczuwalna.